Αποτυπωμένος Χρόνος

Το κυνήγι στα Δάση του Κρέσπο, η προσάραξη στον πορθμό του Τορρές, το Κοραλλένιο Κοιμητήρι, τα Μαργαριτοφόρα Δάση της Κευλάνης, τα Αραβικά Τούνελ, τα ηφαίστεια της Σαντορίνης, τα εκατομμύρια του όρμου του Βίγκο,η Ατλαντίδα.

Καμιά φορά αξίζει να δίνεις τη μάχη ακόμα και για να χάσεις.
Είναι μια δύναμη που δίνει η Ένωση. Την αντίφαση, τον Πόλεμο τη Συνενοχή.

Truth, does not bring back the dead. But it allows their voices to be heard.

Τα φεγγάρια που παλιώνουν τα τσακίζουμε και τα κάνουμε αστέρια.

Is she dead? She is what you would have her. She had a heart of a lion.

Θα έπρεπε να ζωγραφίζουμε ακόμα και τις μυρωδιές.

Ο μύθος λέει για κάποιο πουλί που αφήνει τη φωλιά του και ψάχνει για ένα
σουβλερό αγκάθι και δεν ησυχάζει αν δεν το βρει.Κι όταν το βρίσκει, καρφώνεται επάνω του
χωρίς να έχει επίγνωση του επερχόμενου θανάτου.
Και πεθαίνοντας μέσα από την ίδια του την αγωνία, προσπαθεί με το κελάηδημά του να ξεπεράσει τον κορυδαλλό και το αηδόνι.

Ένας ύμνος Θεσπέσιος με τίμημα την ίδια του τη ζωή. Και ο Θεός χαμογελά στους Ουρανούς Του.
Εμείς όμως, όταν μπήγουμε στα στήθια μας τα αγκάθια μας, ξέρουμε.Καταλαβαίνουμε. Και συνεχίζουμε ωστόσο πάντα να το κάνουμε.

Γιατί το Άριστο, αποχτιέται μόνο με μεγάλο πόνο.
Ή τουλάχιστον, έτσι λέει ο μύθος.

Thorn Birds
M.