Κασπία, πετώντας από πάνω σου. Τόσο διαφορετικές
πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου, τόσες ασχημάτιστες πόλεις, ωσάν «Ατλαντίδα του
Στάλιν».. Έκανα βουτιά τότε στα μαύρα απόκοσμα νερά μιας γεωλογικής ιστορίας
της Κασπίας, που αποκαλύπτει έντονους μετασχηματισμούς, από την στιγμή που
απομονώθηκε από τον ωκεανό…Ο κόσμος εξακολουθεί να χρειάζεται το πετρέλαιο και
το φυσικό αέριο και οι αγωγοί είναι η συνέχιση του πολέμου… Όταν κατάλαβα ότι
βλέπω την Κασπία Θάλασσα από έναν χάρτη οθόνης στο αεροπλάνο, η ψυχρή απόσταση
που μετέδιδε μπορούσε να δώσει την εντύπωση ότι πρόκειται απλά για έναν
σημαντικό κόμβο μεταφορών, που συνδέει τα ανατολικά με τα δυτικά, τα βόρεια με
τα νότια. Αλλά μέσα από την ματιά μου, οι μικροί περίεργοι κόσμοι και στις δύο
πλευρές της ακτής της Κασπίας ήταν υποθέτω εργαστήρια πεφταστεριών, αυτών που
είχα την τύχη να δω για ένα και πλέον λεπτό, εκείνη την νύχτα, στο παράθυρό μου.
