Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Τα Τρένα, οι Πόλεις, ο Μπετόβεν, οι Χάρτες του κόσμου...1936

«Τα τρένα παίζουν συμφωνίες του Μπετόβεν. (…) Αυτό το αίμα που τρέχει, αυτός ο σκοτεινός μετρονόμος των αρτηριών, αυτά τα θριαμβευτικά εμβατήρια, αυτοί οι νυχτερινοί σταθμοί και, την ημέρα, αυτές οι λευκές πόλεις, οι σχεδόν αραβικές, από κύβους, κόσμο και μιναρέδες στην όχθη μιας λουλακί θάλασσας, θα είναι τα διαλείμματα ενός ονειρικού θεάτρου όπου οι ηθοποιοί ερμηνεύουν αμετάφραστα δραματικά έργα.»

28 Μαρτίου 1936. Ένα ταξίδι-πρόκληση. Ο Ζαν Κοκτώ μαζί με τον Μαρσέλ Χιλ, επιχειρούν ξανά το Γύρο του Κόσμου σε ογδόντα ημέρες, ακολουθώντας τα ίχνη του Φιλέα Φογκ και του Πασπαρτού, των διάσημων ηρώων του Βερν.

Ρώμη, Αθήνα, Κάιρο, Πεκίνο, Χονγκ-Κονγκ, Νέα Υόρκη, κάποιοι από τους εφήμερους σταθμούς. Πόλεις, τοπία και άνθρωποι εναλλάσσονται σʼ ένα καλειδοσκόπιο εικόνων, σχημάτων και χρωμάτων που γεφυρώνει την γραφικότητα με την εκκεντρική ομορφιά, το όνειρο με την πραγματικότητα. Ιστορικά μνημεία και κακόφημες συνοικίες. Άρωμα μαστίχας και μύρου στις υπαίθριες αγορές. Το Κομπακίρ, η περίφημη συνοικία του έρωτα στην Αλεξάνδρεια. Ο γρύλος Σπόρος, το ξεχωριστό δώρο μιας Αμερικανίδας θαυμάστριας. Η συνάντηση με τον Τσάρλι Τσάπλιν, το οικείο θαύμα αυτού του ταξιδιού.

Το καλειδοσκόπιο του κόσμου

Στα ίχνη του Φιλέα Φογκ ο Ζαν Κοκτώ μας ταξιδεύει σε τέσσερις ηπείρους, την άνοιξη του 1936.

"Από κείνη τη μεριά, μέσ' από τους αγκώνες (των Καρυάτιδων) και σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που είχα την τύχη να δω τον Παρθενώνα μικροσκοπικό, θα δω αποσπασματικά τον μεγάλο διαφανή όγκο των κολόνων του που αναπνέουν και των αετωμάτων του. Θα ξανάρθω, θα ανεβώ τα σκαλοπάτια του, θα αγγίξω τις ρωγμές στις κολόνες του, τους μηχανισμούς και τα γρανάζια αυτής της λεπτεπίλεπτης μηχανής που υφαίνει έναν χρόνο μοναδικής ουσίας και ξετυλίγει τη διάρκεια σ' έναν ρυθμό που δεν μοιάζει στον συνηθισμένο ρυθμό του ξετυλίγματός της.

Και θα ακολουθήσω τον ήλιο που βαδίζει μέσα στο μάρμαρο, το διαπερνά, σκιάζει τις φλέβες του και τον ήλιο που λούζει εντυπωσιακά τον ναό, αφαιρεί τη γυαλάδα από τις ψεύτικες κολόνες και γυαλίζει τις αληθινές, και τον συσσωρευμένο ανά τους αιώνες ήλιο που το μάρμαρο εκπέμπει ακόμα, και όλα τα παιχνίδια του φωτός πάνω σ' αυτό το οικοδόμημα, που είναι πιο ευαίσθητο από έναν σαρκικό κολοσσό και πιο διάφανο από το κρύσταλλο."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου