Εσπερινός

Κοιτωντας τον Αθω ένα βραδι
Πανω σε φουσκωτο
Στα λιγα μετρα από την ακτη
Απολυτη σιγη θαλασσας
……………
Η νυχτα εχασε την αιγλη της, δεν είναι αρχαια
Υπο την εννοια
Της πρωτης μερας και της πρωτης νυχτας της Δημιουργίας

Στον Αθω όμως, εξακολουθει να υπαρχει

Σε κάθε γωνια του κόσμου, με συγκεντρωμενους τοσους ανθρωπους, η νυχτα, χρονο με το χρονο, χανει κομματια του εαυτου της

Κομμάτια από το βασιλειο της

Παλαιοτερα, κάθε που η υδρογειος σφαιρα εγερνε, ας πουμε ανατολικα
η ημερα κερδιζε ένα βημα που το εχανε αμεσως πισω της, καθως το παραχωρουσε στο σκοταδι

Σημερα όμως ολο και περισσοτερο φως , ασπρο, κρυο αναισθητο θαρρεις, σβηνει την προαιωνια διαχωριστικη γραμμη,

Το λυκοφως από το λυκαυγες εχει μια σχετικη διαφορα που όμως τεινει να εκλειψει
Η νυχτα  περασε στις χωρες της δυσης και της ορθοδοξης ανατολης παντα με λιγους ελαχιστους φθογγους όπως ολες οι μεγαλες θεμελιακες εννοιες της υπαρξης

Στον Αθω, αδειαζεις την κουραση
αν εισαι μεσα του
είναι μοναδικο
αν τον βλεπεις σε αποσταση αναπνοης
ισως εξισου

Τοτε, νυχτα νοτια του ορους
σε παραλληλα στρωματα επαφης,
βλεπεις τις χαραδρες του βουνου να γεμιζουν σκοταδι, και τα αστερια να βοηθανε στην ιστορηση της κορυφογραμμης

Αλλά και σε ολο το πλατος του πελαγους μεχρι την Πολη
μπορει καποιος μαλιστα να δει μεχρι και τη σιωπη

Επειδη, αν το διανοητικο επιπεδο ενός ανθρωπου είναι αντιστροφως αναλογο της ποσοτητας των θορυβων που προκαλει, τοτε τα μπαλκονια του Αθω, όχι μονο τα μεγαλοπρεπα της Σιμωνοπετρας αλλα και τα πιο ταπεινα στον Πυργο του Μυλοποταμου, βρισκονται σε δυσθεωρητα υψη σοφιας

Τη νυχτα, ακομα και την πιο σκοτεινη, ακομη και με τα ματια μισοκλειστα , μπορεις να δεις όλα εκεινα τα θαυματα του Ορους και του πελαγους, που την ημερα τα τσακιζει το φως της Ασπρης θαλασσας

Στα σκληρα βραχια, μπορεις να ξεχωρισεις το μικροσκοπικο αρχιτεκτονημα του κοχυλιου να επιβιωνει κανοντας τις δικες του υπεροχες σκεψεις, χωρις να χανει τιποτα από τη δυναμη και την ομορφια του , ακομα και όταν λυωνει υπο το βαρυ ποδοπατημα των αγαρηνων…

Μπορεις παντα τη νυχτα να κοιταξεις καταματα όλα τα αγριμια όλα τα πουλια και ολες τις μικρες σαυρες που γεννηθηκαν αμετρητα χιλιαδες χρονια πριν, πριν τον …Κατακλυσμο και τα πηγαδια των ματιων τους εχουν μεγαλυτερο βαθος από τα νερα στον Καβο Φονια , οπου μπορεις να υπολογισεις με ακριβεια και τις ηλικιες ολων των αστρων

Και στο πελαγος, αναμεσα σε Λημνο και Σαμοθρακη, ακολουθεις το καραβι του Δαιμονογιαννη, που ηταν Γιαννες και Μονογιαννες όταν ξεκινησε από τη Μαυρη θαλασσα , που την ονομασε Ευξεινη, για να την καλοπιασει τη μισανθρωπη

Θα γινει λοιπον Ευδαιμονογιαννης όταν θα φτασει ικανοπλοος και θαλαττουργος στα νερα της Μονεμβασιας και τα σωθικα του θα γλυκαθουν
Καθως ψηλα στο βραχο θα κοιτα την παραμυθητικη μαρτυρια της Αγιας Σοφιας.

Τη νυχτα στο Αγιο Ορος, μπορεις ξεκαθαρα να δεις να καταφθανει από την πατριδα των Ιβηρων, η ατελειωτη μελωδια για να συναντησει το νευμα των κυματων

Να στηριχθει στις χαμηλες βαριες φωνες των Σερβων και των Βουλγαρων , να υποφερουν τον σχεδον θανασιμο συναισθηματισμο της Ρωσικης αρμονιας  που κατακλυζει την οικουμενη ολακερη
Όταν δοξολογει την Μπογκοροντισσα

Ενιοτε όμως θα δεις ολες τις φωνες κάθε μια με το δικο της χρωμα

Το βαθυ κοκκινο, το χρυσαφι, το λαμπερο γαλαζιο , το φωτεινο κιτρινο , να συνυφαινουν τελετουργικα το τοξο που θα φανει στη νεφελη , σημειο διαθηκης, και το τοξο αυτό
Ακουμπωντας τις δυο του ακρες στο σκοταδι της θαλασσας, και στο σκοταδι του βουνου, χαμηλωνει ταπεινα για να περπατησει πανω του αναλαφρα το Τεριρεμ του Σιμωνοπετριτη μοναχου

Η τραπεζα λιτη
Κοκκινο κρασι και λαχανικα , όπως μου λενε
Σκορπισμενο ειπαμε το αποδειπνο
Τα νυσταγμενα κυκλαμινα, αντιλαμβανονται την Πορταιτισσα
Καθως βαινει νοερα προς τη θαλασσα
…………………
Στο Ορος βασιλευει η σιωπη
νυχτα και μερα
τη νυχτα ισως περισσοτερο
……………….