Λογοτεχνικά Πετρέλαια

Κασπία, πετώντας από πάνω σου. Τόσο διαφορετικές πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου, τόσες ασχημάτιστες πόλεις, ωσάν «Ατλαντίδα του Στάλιν».. Έκανα βουτιά τότε στα μαύρα απόκοσμα νερά μιας γεωλογικής ιστορίας της Κασπίας, που αποκαλύπτει έντονους μετασχηματισμούς, από την στιγμή που απομονώθηκε από τον ωκεανό…Ο κόσμος εξακολουθεί να χρειάζεται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο και οι αγωγοί είναι η συνέχιση του πολέμου… Όταν κατάλαβα ότι βλέπω την Κασπία Θάλασσα από έναν χάρτη οθόνης στο αεροπλάνο, η ψυχρή απόσταση που μετέδιδε μπορούσε να δώσει την εντύπωση ότι πρόκειται απλά για έναν σημαντικό κόμβο μεταφορών, που συνδέει τα ανατολικά με τα δυτικά, τα βόρεια με τα νότια. Αλλά μέσα από την ματιά μου, οι μικροί περίεργοι κόσμοι και στις δύο πλευρές της ακτής της Κασπίας ήταν υποθέτω εργαστήρια πεφταστεριών, αυτών που είχα την τύχη να δω για ένα και πλέον λεπτό, εκείνη την νύχτα, στο παράθυρό μου.

I am back, writing stories

Palympsestuos Ithaca To Memory Literature

Out of metaphor, both the ideas of an abstract geological substratum to be gradually dissected and of a territorial plane conceived as palimpsest/hypertext to be unfolded, converged in the definition of sub-urbanism...http://thecityasaproject.org/2011/09/underground-observatories-on-marots-palympsestuos-ithaca/

Βαθυκύανο της Αυθάδειας

Φωνες και Μαρρακες
Καμηλες
Μπλε Αντρες
Παλαικες Αγγλιδες κυριες που με φαινομενικη αξιοπρεπεια παιρνουν το τσαι τους παρατηρωντας το καθε τι γυρω τους με δοσεις κακιας
Χρωμα προσωπου το Μπλε
Νοτια του Ατλαντα
Ρουχα Μπλε, Δερμα Μπλε, Αντρες Μπλε
Υπεροπτικη Αυθαδεια
Σουκς με μπαχαρικα και δροσιες και χρωματα, χωρις βιτρινες χωρις επιγραφες
Βαμμενα μαλλια, Μεριες σε πορφυρο, βαθυκυανο και ηλιοκιτρινο και μαυρο
Τα καλαθια να πλεκονται
Η αξιοπρεπεια που κερδιζουν τα αντικειμενα
Ωδη στον Ανθρωπο
Ο αντρας ηρεμος στα εμπορευματα του
Ο Δημιουργος
Μονο αυτος ξερει ποσο κοντα να φτασει καποιος το μυστικο του
Τιμητικο, να μην τον ξεγελασουν
Επικλησεις των Τυφλων
Γεγονοτα και ηχοι και λεξεις που δεν τεμνονται
Ηθελα να με αγγιξουν...
Η επαναληψη της ιδιας της επικλησης χαρακτηριζει αυτον που επικαλειται
Ζητιανοι, Τυποποιημενες Φρασεις, Εισπραξεις...
Το σαλιο του Μαραμπου
Το δικο μου νομισμα
Μπαινεις στη δροσια του σπιτιου και κλεινεις την πορτα και ειναι σκοταδι και για ενα λεπτο
Δεν βλεπεις τιποτα
Εισαι σαν τους τυφλους στους δρομους και τις πλατειες που εχεις αφησει
Ανεβασμα στις στεγες
Οι ταρατσες των σπιτιων
Μιναρεδες που υψωνονται
Γυναικειοι Ισπανικοι Φθογγοι
Περιστερια
Τεμπεληδες Αραβες
Κοκκινομαλληδες Ρωσοι
Ω...Θρυλικη Πορνη Καζαμπλανκα
Του Φιλιου, του Κοκκινου και του Αλικου
Ρουχα Βερβερινων στα γαλαζια και στα τοπαζια
Τριζονια στη σιωπη
Νεκροταφεια φτιαγμενα να δινουν χαρα στους ζωντανους
Ακροτελευτια Ερημος
Φιτιλια, αποχαιρετισμοι, δρομακια, κουρελια, χωμα...
Παραμυθαδες και Γραφιαδες
Κυκλοι ανθρωπων σε ταξινομηση
Μπλε σε καφε βελουδο
Προσωπα μυθικα
Ονειρευτης με κουφια υποληψη
Ποιητες να θαυμασεις γιατι ποτε δεν βρεθηκε λεξη τους που να διαβαζεται
Ψωμι σε φρεσκαδα
Συκοφαντια
Σεχραζατ
Μανταμ Μινιον
Αορατες Πολεις
Να μικραινεις, να μεγαλωνεις

a Spontaneous Order

This project by Shahira Hammad envisions a new train station for Vienna, one that would either modify or replace the existing Westbahnhof train station.

The project keeps the existing building, but contaminated with structures that would express a complexity of programs now missing. The project was inspired both from Nature and Culture, and beyond its polemical characteristics it does intend to bring back what in science is called: Spontaneous Order.

It is, evidently, a reaction against excessive rationalism and rationalizations. Yes, it is excessive, but essentially it tries nothing else but to bring the complexities present in Nature into the urban fabric.

In a way the “project” is not really a “project,” since Shahira let what was envisioned come into being “naturally,” almost by itself, expressing not only outer realities, but also inner ones.

We could say that maybe this is an Epimethean work, as opposed to being Promethean, that is, a work in which thought comes afterwards… so the relationship between cause and effect is circular, not linear…

All in all this is an architectural meditation on Time as well, since the structures I envisioned do reflect metamorphosis, the passage of Time, change, ephemerality and even decay… themes, again, neglected by conventional architectures.

the War Water

Atlantic: Great Sea Battles, Heroic Discoveries, Titanic Storms, and a Vast Ocean of a Million Stories

“Men might as well project a voyage to the Moon as attempt to employ steam navigation against the stormy North Atlantic Ocean.”
 – Dionysius Lardner, Irish scientific writer and lecturer, 1793-1859

This quote opens Simon Winchester’s latest book, ATLANTIC. The bestselling author of KRAKATOA and THE PROFESSOR AND THE MADMAN has made a career of turning nonfiction accounts into page-turning literature. Now he is taking on the vast infinity that is the Atlantic Ocean in a work that reads like crisp fiction as it covers this immense space through a number of different themes, blending both fact and folklore along the way.

What gives the book even more poignancy is how Winchester interjects his personal experiences into the numerous references he provides regarding the great Atlantic Ocean. Once nicknamed “the pond” by Victorian sailors of the 1600s, this body of water has been the site of famous events and the inspiration for thousands of artistic and literary productions.

Early on in the preface, Winchester mentions the Atlantic Charter of 1941. U.S. President Franklin D. Roosevelt and British Prime Minister Winston Churchill signed the accord that signaled a changing of the guard, with the United States taking over from Britain as titular leader of the Western world. Winchester also refers to the Atlantic Ocean as a body of water that geologists predict will continue to transform in shape and size dramatically. Because of all the change that has taken place with the ocean over thousands of years, it is a reasonable subject that can have its story told in the form of biography.

Winchester indicates that the origins of the Atlantic can be traced as far back as the Jurassic period 195 million years ago. However, it was not until the age of early aquatic explorers that this mighty ocean was discovered and recognized. The voyages of Italian explorer Christopher Columbus are well known. Yet the first European to cross the Atlantic and reach the New World was actually a Norse Viking, most likely from Norway. Prior to Columbus reaching the New World, Florentine navigator Amerigo Vespucci was the first to realize North America as a continent and the Atlantic as a discrete and separate body of water --- an ocean.

Details of the great ships that crossed the Atlantic are covered at length by Winchester, with particular attention given to the HMS Challenger. Initially a warship, the Challenger not only traversed the Atlantic visiting numerous ports along the way but also carried a team of scientists and geologists during its initial three-and-a-half-year voyage. The findings of these men of science included the discovery of hundreds of specimens --- both animal and plant --- many of which still exist today. This was a formidable intellectual achievement that opened up the world and was the most comprehensive study of an ocean ever undertaken.

ATLANTIC provides proof of the indelible inspiration the Atlantic Ocean has made in the areas of arts and literature. Thousands of poems, stories and artistic achievements claim the ocean as their muse. Among Winchester’s references are the Anglo-Saxon poem “The Seafarer” and numerous writings by the great William Shakespeare that provide some of the first Atlantic-inspired literary works. Architecture along the thousands of Atlantic coastline areas also represents respect for the sea. French composer Claude Debussy titled three of his major works “La mer,” which helped attach the word “Impressionism” to a new style of sea-centered music. Winchester also points out several famous pieces of art, with none more notable than those of English artist J.M.W. Turner, whose “The Wreck of the Minotaur” exemplified the power of the great Atlantic Ocean.

No story of the Atlantic would be complete without outlining the role this body of water has played in the war experience. The Portuguese, the French, the Dutch and the English all sailed ships across the Atlantic during colonization efforts with the intent on beating their opponents to new territories. Winchester regales us with the golden age of pirates on the Atlantic, a term that originated from the Caribbean references to buccaneers and privateers. Writers like Robert Louis Stevenson and Daniel Defoe told of the exploits of these infamous traverses and villains of the Atlantic.

What Simon Winchester does best is to make his biography of the Atlantic Ocean read like a compelling fictional narrative that is never dull. In the hands of a writer with his gifts and talent for phraseology, what could have been an antiseptic textbook type of read is instead an exciting and enthralling literary experience that will appeal to anyone who is interested in history and engaging storytelling.

Kalevala, 1835

The Kalevala (IPA: [ˈkɑlɛʋɑlɑ]) is a 19th-century work of epic poetry compiled by Elias Lönnrot from Finnish and Karelian oral folklore and mythology.

It is regarded as the national epic of Finland and is one of the most significant works of Finnish literature. The Kalevala played an instrumental role in the development of the Finnish national identity, the intensification of Finland's language strife and the growing sense of nationality that ultimately led to Finland's independence from Russia in 1917.

The first version of The Kalevala (called The Old Kalevala) was published in 1835. The version most commonly known today was first published in 1849 and consists of 22,795 verses, divided into fifty songs (Finnish: runot).The title can be interpreted as "The land of Kaleva" or "Kalevia".


Verses 221 to 232 of song forty.

Vaka vanha Väinämöinen itse tuon sanoiksi virkki: "Näistäpä toki tulisi kalanluinen kanteloinen, kun oisi osoajata, soiton luisen laatijata." Kun ei toista tullutkana, ei ollut osoajata, soiton luisen laatijata, vaka vanha Väinämöinen itse loihe laatijaksi, tekijäksi teentelihe.
Väinämöinen, old and steadfast, Answered in the words which follow: "Yet a harp might be constructed Even of the bones of fishes, If there were a skilful workman, Who could from the bones construct it." As no craftsman there was present, And there was no skilful workman Who could make a harp of fishbones, Väinämöinen, old and steadfast, Then began the harp to fashion, And himself the work accomplished.

to Love Alexandrina

“Egypt's Civilization and the Application of GIS in the Protection of Heritage” Exhibition

 The Bibliotheca Alexandrina Antiquities Museum, in collaboration with the Geographic Information System Center, is organizing "Egypt's Civilization and the Application of Geographic Information System in Heritage Protection" Exhibition from 22 to 27 September 2012.

The Exhibition will highlight recent studies determining historical sites and their characteristics, and recording the information gained in a geographic information system and in databases.

In addition, the exhibition aims to provide specific information to partners in different sectors to realize the existence of such sites during maintenance and restoration, as well as assisting national and international organizations, and institutions, whose activities include researching and protecting archaeological and historic sites, and providing them with information related to their work all over Egypt.

Μια Μυθική Κίνηση της Ζωής

Κοιτάζοντας τη Γη από ψηλά, κατάλαβα πως η ζωή πάνω της βρισκόταν παντού και συνιστούσε ένα σύνολο που βρισκόταν σε συνεχή εξελιξη. Το δάσος, το ποτάμι, η έρημος, το παγόβουνο, το νησί, το βουνό και ο ωκεανός όλα αυτά συνυπάρχουν. Το φλαμίνγκο των αλμυρών λιμνών της Αφρικής ή η αρκούδα των παγωμένων πολικών εκτάσεων συγκατοικούν σε αυτήν μαζί με μας, τους ανθρώπους. Κάθε μέρα φυτά, ζώα και άνθρωποι δίνουν μια νέα μορφή στη Γη. Είναι μια μυθική κίνηση της ζωής που συνεχώς με συγκινεί σε κάθε μου ταξίδι όπως και στην πρώτη μου πτήση".

Εναέριες φωτογραφίες που αποκαλύπτουν την ομορφιά και τις οδύνες του πλανήτη. Σχέδια και λέξεις γεμάτες ευαισθησία επικεντρώνονται στην ανθρώπινη ύπαρξη και ανοίγονται στο όνειρο. Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου αναγεννάται ένας άλλος κόσμος, φυσικός και αδελφωμένος. Στο τέλος του βιβλίου επεξηγούνται 100 λέξεις-κλειδιά της αειφόρου και αλληλέγγυας ανάπτυξης.

Samplings from New World

Vesterheim is a national treasure that explores the diversity of American immigration through the lens of Norwegian-American experience, showcases the best in historic and contemporary Norwegian folk and fine arts, and preserves living traditions through classes in Norwegian culture and folk art, including rosemaling (decorative painting), woodcarving and woodworking, knifemaking, and textile arts.

Vesterheim houses over 24,000 artifacts, which include large samplings from the fine, decorative, and folk arts, and the tools and machinery of early agriculture, lumbering, and other immigrant industries. The lives of the people who settled this nation were often as colorful as their folk art and their stories speak through the objects they left behind.

When Norwegian immigrants wrote back to Norway about Vesterheim, their western home, they spoke for countless others from many cultures who helped build a nation in the New World.

Just as Norwegian immigration to America began to peak in 1877, at Luther College in Decorah, Iowa, Norwegian Americans began collecting and preserving objects documenting their chapter of the immigrant story, making them pioneers in the preservation of cultural diversity in America.

Today that early collection has grown into Vesterheim Norwegian-American Museum, an independent not-for-profit organization, and the most comprehensive museum in the United States dedicated to a single immigrant group. Also, Vesterheim is accredited by the American Association of Museums (AAM).

But Vesterheim is more than a world-class museum. It is a cultural center dedicated to preserving living traditions by offering classes in Norwegian folk art and culture, Elderhostels, and special programs for pre-school, elementary, secondary, and college students. Vesterheim also hosts events, lectures, and special exhibitions scheduled throughout the year.

We invite you to visit Vesterheim. Help preserve Norwegian immigrant culture and celebrate the variety of our country's rich ethnic traditions.

to Microsonic mUsic

Realitat’s Microsonic Landscapes use 3-D printing machinery and algorithmic mapping to arrive at physical manifestations of recorded musical sound. These handheld sculptures are unique amongst one another because each represents the formalization of a different musical recording. In this instance, each recording is actually a full-length album; the albums chosen were picked according to Realitat’s musical tastes. Their self-stated mission, to create “an algorithmic exploration of the music we love,” is successfully completed. Each album is copied onto a program called Processing which maps and extrapolates the sounds on each song into coordinates that the 3-D printer can turn into solid mass. The objects are printed in a series of rings, but aside from that, the form taken can vary wildly, with each record registering unique patterns of height, depth, solid, and void. The process employed here represents a direct and literal translation of sound into form. There are no variables or inputs applied to the algorithms that would manipulate or affect the final form.

This project represents a successful attempt at using digital means to map, extrapolate, and formalize musical sound. This process is rendered through the use of digital mapping software and a 3-D printer, creating unique and specific formations with differing patterns of solid and void, as well as height and

an Urban Toy

BLOOM is what its designers call an “urban toy.” It is a “distributed social game and collective ‘gardening’ experience that seeks the engagement of people in order to construct fuzzy BLOOM formations.” These formations are aggregate volumes composed of repeated, identical parts, which the designers refer to as “cells.” These “cells” are designed and fabricated by the designers themselves, Alisa Andrasek of Biothing, and Jose Sanchez of Plethora Project, in London. Meant to contribute an air of jovial democratized design in relation to the 2012 London Olympic Games, BLOOM is representative of the artistic, collective act. Each individual component, as the designers explain, can do nothing on its own, but instead, reach their full and limitless potential when arrayed en masse.

Each of the BLOOM pieces has three potential sites for connection along its outline, enabling it to be compiled both two and three dimensionally. This embedded form of connection, however, is all that is provided to the user, who is free to use as few or as many pieces as they choose to construct an installation. It is the simple combinations inherent between these cells that can potentially produce many different mutations. This project is emblematic of democratic design as seen through the lens of digital fabrication, aggregation, and repetition.
 

a Literal Movement

Breakfast New York City is an interactive installation in Midtown Manhattan that both mimics and responds to interactive movement. Located that the intersection of 32nd Street and 6th Avenue, this installation is a revival of an antique sign technology that utilizes over 40,000 metallic spinning dots on a computerized surface to broadcast messages, including scrolling text and images. Because of its analog technology, the mechanism that is analogous to digital pixels, actually mimics the movement and rotation of pistons on a mechanical engine. The dots are either black or white, depending on which side is exposed, creating a binary that, when taken in aggregate and seen from afar, render images and text. This literal movement, however, from black to white, is done so through mechanical means, creating various clicks, like those made on a typewriter.

The digital systems, however, interrupt the analog by allowing the interface to respond to movement located directly in front of the display. Through these means, the display is able to respond to passersby, traffic, and all manner of stimuli, which then interrupt and dematerialize the scrolled information. This system creates a highly unique, ever-changing display of information that takes on the character of urban life. This project features highly-tactile, digitally derived displays that are manifested through analog, mechanical movements. The installation responds to spontaneous urban life through the articulation and juxtaposition of these digital processes and analog displays. The following video previews the installation in greater detail.

vertical Fragmentation

Border Conditions is an academic and hypothetical project by Manuel Torres, Dimitrie Stefanescun that utilizes parametric folding to achieve complex form in an urban housing project for Utrecht, Netherlands. This project, ‘embodies a virtual study of the process of folding with its conjectural actions (re-folding, unfolding);’ creating architecture from a meta-analysis of the folding technique. 
 Here, form is achieved through the interrelation and formalization of different variables, labeled as: ‘horizontal fragmentation,’ ‘proportion blurring,’ ‘vertical fragmentation,’ and ‘plane abstraction.’ These variables are mapped across the site to create points of reference which are then extrapolated into lines and planes. These planes, when merged with circulation routes, generate form and space. The resulting spaces are then further manipulated by varying the points of connections between planes with regards to connection degree, length, and overall number of connections. This form is then deconstructed; unfolded, laid out, and related to the urban site.
 This project focuses on the digital manifestations- parametric form- that result from an analog process- folding and unfolding- and hows these opposing approaches to making can result in varied architectural space. Through  a process of iteration dependent of parametric values, the designers are able to achieve an architectural complexity based on physical variables that is then overlayed on an existing urban fabric.

vertical Towers

Drawing on Shenzhen’s interconnected qualities, Morphosis‘ 2009 proposal for the Four Towers Into One competition pushes the conventional urban grid to organize a complex system of four interwoven towers. The competition asked for an urban plan that would unify the Headquarters of Shenzhen Media Group, China Construction Bank, China Insurance Group, and Southern & Bosera Funds–the new global faces of Shanghai’s Financial District. Instead of vertically extruding their isolated 2D site footprints to four individual skyscrapers, the strategy of transferring air rights helps to extend the zoning envelopes of each of the projects through an interlaced system resembling a traditional Chinese puzzle.

These otherwise vertical towers overlap at the base, creating multi-dimensional traffic through meeting, office, and green spaces that presents a new icon and philosophy within the Financial District. Like the Chinese puzzle, each project retains its original identity and form while still engaging with the surrounding projects. While Steven Holl won this competition, Morphosis’ intention to create a composition greater than the sum of its parts is successful in the implementation of metaphor and manipulation of the urban grid, symbolizing Shenzhen’s financial potential in the global spectrum.

a Muscle Ski sequence

The Big Sky Ski Lodge designed by Nikita Troufanov at the Illinois Institute of Technology takes cue from the muscle system. Actions of tension, overlap, pushing / pulling are explored both formally and programatically. Working from coarse to fine grain, linear program ‘muscle’ chunks fuse and overlap and then tesselate into cellular aggregations. Spaces and structure are placed in a feedback loop where each informs another, evolving until a desired amount of coherence and unity is achieved.

Hospitality and patrol programs are overlapped and placed in spatial tension against each other through connecting views and geometry. Hospitality space is distributed on 3 half-stories that step up to gain views out into the valley, creating a spatial sequence with plateaus of specific activity and experience.

Site-cast concrete structure becomes expressed by adapting to spacial conditions. Alternating between slab and frame behaviors, deep beams become shallower until they fuse and become slabs, and slabs in turn splinter into beams, branching out and weaving through the building.

across Le Corbusier

The vision of the New Sky Condos by Los Angeles based B+U Architects is to develop a unique spatial experience for each condo unit by, on the one hand, utilizing an L‐shape sectional diagram that maximizes double height spaces and outdoor areas through interlocking the units in plan and in section (an evolution on the Le Corbusier cross section of L’Unite d’Habitation) and simultaneously developing a window typology that aims to dissolve the edges of the window frame creating a unique view to the outside. The window itself is not just a flat aperture but a three dimensional spatial object that shapes the interior walls and aims ones view to key features of the surrounding cityscape. For example it allows for views towards the San Isidro Golf Club to the north and the Ocean to the south even from spaces along the east and west facade of the tower.

The building massing was the result of intersecting several cone shaped towers dividing each floor plan into four discrete segments that coincide with the division of the program on each floor and maximize the exterior surface. The articulation of the exterior of the building is a direct result of the placement and the aiming of the apertures and their relationship between the interior spaces and points in the city. The linear extensions along the window frames create the effect of a “soft” building edge that aims at dissolving the sharp lines of a typical building skyline and creates an iconic addition for Lima.

for Congested Urban Areas

For the green innovative house, architects Achawin Laohavichairat, Montakan Manosong, and Peerapon karunwiwat designed a building that provided infrastructure, urban facilities, green area, and living space. They designed the house for congested urban areas in this case they choose “Metropolitan Bangkok”. Ecological living uses of clean, non-pollution energies, gathering of organic and inorganic waste, creation of green spaces. The green innovative house is designed with self-sufficient considerations planed to take care of the management of energy.

Bangkok area is a congested urban area; there are many types of building such as low-rise building, mid-rise building, and high-rise. The design proposed to use existing building as high rise building that produced the waste pollutions as waste water, rubbish and also use more energy in the day. From the research, the high-rise building produces the waste water 30,000 liter/day. So, according the result, we proposed to design a self-sufficient house that use the waste products to support itself, it becomes a “Zero Energy Living”. It becomes a self-sufficient as “Zero Energy Living” by using the waste products those come from the existing building to support itself in term of energy. In essence a mechanism for living, breathing, producing energy, reusing the waste products, and recycling the waste products those are come from the existing building.

an Apple option

Launched in 2009, Uncommon‘s mission is to offer its clients the option to individualize Apple product accessories with unique designs. Currently, customers have the option to print their own digital photos or featured designs by a selection of artists onto their accessories. Uncommon is the first manufacturer to offer mass customization with proprietary 3D TATT® printing on plastic to customers. Clients may also buy ready-made cases.

For an average price of $40, Uncommon features case designs that are not commonly available in the market. Established in the design world, featured artists Izak Zenou, Yellena James, and Jill Bliss, to name a few, offer a wide selection illustrations easily adored by the typical Apple product user.

Recently featured illustrator Izak Zenou, known for his chic and fun illustrations featuring Paris street life, has a collection of pre-made iPhone cases ready to buy on Uncommon’s website. The cases are examples of Zenou’s iconic illustrations that convey a breezy, fashionable lifestyle–a fresh print to have on beloved Apple products. Uncommon helps promote the work of the best designers in the market, revolutionizing individual expression in everyday accessories through art.

qualitative Values

The studio’s ( Varouzhan Torosdamy, Evan Emery)journey started from investigating some certain aesthetical and architectural qualitative values within a series of 2d drawings derived from a digital scripting software . After some manual modification in the script,  certain qualities were achieved,  that were based on the initial drawing, next step was to  transit those drawings into a  2 ½  D surface and from there forth, into a project scale proposal on a corner site located in west Hollywood California.

We tried many different approaches including warping the 2 ½ D surface around the programmatic generic volumes, but eventually decided it best to  start applying some certain features [some of which are as follows: Specific Edge network system, Deep pleats, de-lamination, face transition, and etc…] from the 2 ½ D surface to a Primitive such as a cube. After some versions we agreed upon mutilating only a corner or one side of the cube rather than the whole object. In order to create an open public plaza, we decided to lift the cube off the raised ground condition in order to open space on the ground level . As a  direct result of this move object  would barely touch the ground; only through some edges and points, which along the cloth like surrounding  edge network and the deep caverns , razor sharp  meandering edges , nested hierarchies within the dome like negative inflations in the bottom surface would create a mesmerizing effect as one would experience in major middle eastern mosques under their domes. In order to maximize the desired effect we decided to reflect our initial drawing from bottom to top of the building contrasting the very formation of the object itself.

online Way

Τα λήμματα της online εγκυκλοπαίδειας που έχει στα σκαριά η αμερικανική εταιρεία Raytheon BBN μοιάζουν με αυτά της Wikipedia, αφού κάθε καταχώριση - για ένα ιστορικό γεγονός, ένα διάσημο πρόσωπο ή κάποιον δημόσιο και ιδιωτικό οργανισμό - περιλαμβάνει ένα λεπτομερές κείμενο, γραμμένο σε απλά αγγλικά με ελάχιστα συντακτικά ή εκφραστικά λάθη. Ωστόσο, το εντυπωσιακό είναι ότι σε καμία καταχώριση δεν έχει παρέμβει ανθρώπινο χέρι, για να προσθέσει τις εκατοντάδες πληροφορίες που αυτό περιέχει.

Αντίθετα, όλα τα λήμματα έχουν δημιουργηθεί από το λογισμικό που έχει αναπτύξει η Raytheon, το οποίο για αυτό τον σκοπό αντλεί στοιχεία από περισσότερα από 40 δημοσιογραφικά σάιτ, αγγλικά, κινεζικά και αραβικά. Μάλιστα, εκτός από το να συντάσσει νέες καταχωρίσεις, το λογισμικό εμπλουτίζει συνεχώς τα ήδη υπάρχοντα λήμματα, από ειδήσεις που εμφανίζονται στις ιστοσελίδες.

Το μόνο ίσως αρνητικό είναι πως η εγκυκλοπαίδεια αυτή δεν θα είναι ανοικτής πρόσβασης. Αντίθετα, αυτοί που θα ξεκινήσουν να τη χρησιμοποιούν σε λίγους μήνες, είναι οι αναλυτές των διάφορων υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ. Με σκοπό οι αναλυτές να εξοικονομούν χρόνο όταν ετοιμάζουν τις μελέτες τους, θα μπορούν να συμβουλεύονται την εγκυκλοπαίδεια για να πάρουν μία ιδέα για τα άτομα, τα κράτη ή τις οργανώσεις που εμπλέκονται σε κάθε ανάλυση. Μάλιστα, σύντομα το λογισμικό θα αντλεί υλικό από εκατοντάδες ιστοσελίδες, και από ακόμη περισσότερες γλώσσες. Επίσης, θα αξιοποιεί μία τεχνολογία αναγνώρισης φωνής, για να «ενημερώνεται» και από τηλεοπτικούς σταθμούς.

Αν και μπορεί κάλλιστα κανείς να αμφιβάλλει για τα οφέλη από τη συγκεκριμένη εφαρμογή του λογισμικού, η αλήθεια είναι ότι το πρόγραμμα αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα στην προσπάθεια των επιστημόνων εδώ και δεκαετίες να «προικίσουν» τα μηχανήματα με νοημοσύνη, για να διαβάζουν όπως περίπου και ο άνθρωπος. Το πρόγραμμα αναπτύχθηκε με χρηματοδότηση της Υπηρεσίας Αμυντικών Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων (Darpa) και αντιλαμβάνεται κάθε κύριο όνομα, περιοχή ιστορικό γεγονός ή περιοχή ως «οντότητα».

Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να αντιπαραβάλλει διάφορες «οντότητες», βρίσκοντας τις μεταξύ τους σχέσεις. Έτσι, για παράδειγμα μπορεί να καταλαβαίνει ότι η φράση «η Μαρία Ζάννου είχε παντρευτεί τον Γιώργο Σεφέρη» είναι ισοδύναμη με την «η Μαρία Ζάννου ήταν σύζυγος του Γιώργο Σεφέρη», και δεν τις συγχέει.

Βέβαια, υποστηρίζει η Raytheon, το πρόγραμμα χρειάζεται βελτιώσεις όπως, όταν εντοπίζει σε διάφορα σάιτ αντιφατικές πληροφορίες για το ίδιο λήμμα, να καταφέρνει να κρίνει ποιες από αυτές είναι οι αξιόπιστες. Επίσης, το «στοίχημα» στο μέλλον είναι να μπορεί να καταλάβει πότε μία ανάρτηση περιέχει ψευδή στοιχεία επειδή αυτός που την έγραψε ήθελε να κάνει χιούμορ ή απλώς να υπερβάλλει. Βελτιώσεις που μακάρι να οδηγήσουν και σε περισσότερες εφαρμογές, όπως σε εκπαιδευτικά πρότζεκτ.

Landscape Roofs

Located in the heart of the Frankfurt city center, the MyZeil Shopping Mall’s by Fuksas Studio has been the newest hub for restaurants, fitness gyms, and retail shopping since its opening in 2009 next to the famous Zeil shopping street and the PalaisQuartier. A funneled roof landscape  takes urban shoppers into a vertical realm through six floors beneath 3,200 triangular glass pieces and one of the longest escalators in Germany (46 m). A void strategically travels through the building at multiple elevations and roots itself at the ground floor, much like a river, providing an openly lit tunnel from above and an atrium structure.

In response to historical context, a glass facade on Zeil, a famous shopping street, is sucked into a void that opens up to Thurn and Taxis palace with a much more formal facade. The uniform glass structure of the roof landscape acts as a “shell” to filter light at all levels of the building, designed by Knippers Helbig of Stuttgart. The blend of modern and the historical influences of Frankfurt can be found in the play on contrasting street facades, but also in an alternating choice of steel and glass panels on the shell facade.

similar to TOMBS

Atreo Skyscraper: Reinterpretation of the Ancient Greek Myth of Atreus

Atreus is a concept building designed by Crilo Architecture, with sharp shapes, it is lacerated in the armor of black metal and dark glass with cracks that reveal its interior. The prosthesis,projecting at different heights, are heliports. Below the complex, an underground space, infrastructural node and the heart of the ascent to the tower. The spatial nature is similar to the Etruscan funerary chambers and recalls the tomb of Atreus, whose treasure is part of the myth.

The reinterpretation of the myth is based on mutability of the past, through a continuous equilibrium between history and contemporaneity. A reinterpretation of the human tensions, which belong to every period of history. The mutability of the past is the central dogma George Orwell from “1984″

Δημώδης Γραμματεία

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗΣ ΛΕΞΙΚΟΓΡΑΦΙΑΣ
Εκτύπωση 21 Ιούν. 2012 14:28

Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας ανακοινώνει τη διοργάνωση σεμιναρίου εξειδίκευσης στη Μεσαιωνική Λεξικογραφία (διάρκειας 35 ωρών) για έναν πολύ περιορισμένο αριθμό έως 20 ατόμων.

Το σεμινάριο εξειδίκευσης, θεωρητικό και πρακτικό, δίνει απόλυτη έμφαση στην εφαρμογή. Το θεωρητικό σκέλος περιλαμβάνει επισκόπηση της λεξικογραφίας και της μεσαιωνικής δημώδους γλώσσας, καθώς και εξοικείωση με την ιστορία και τη μέθοδο της λεξικογραφικής εργασίας, όπως αυτή ασκείται στο Γραφείο Σύνταξης του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας του Εμμ. Κριαρά, στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Στο πρακτικό και εφαρμοσμένο μέρος, οι συμμετέχοντες θα ασκηθούν στη σύνταξη λημμάτων με την καθοδήγηση έμπειρων συνεργατών του Λεξικού.

Το σεμινάριο εξειδίκευσης θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη, στις εγκαταστάσεις του ΚΕΓ, Καραμαούνα 1, Πλατεία Σκρα, Καλαμαριά, το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου 2012, κατά τις απογευματινές ώρες.

Διάρκεια Σεμιναρίου: 3 Σεπτεμβρίου 2012 έως και 13 Σεπτεμβρίου 2012. Ώρες: 17:00 - 20:00 (εργάσιμες ημέρες).

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι φοιτητές ή απόφοιτοι Φιλοσοφικής Σχολής με καλές γνώσεις Η/Υ. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Στους συμμετέχοντες θα δοθεί "Πιστοποιητικό Εξειδίκευσης στη Μεσαιωνική Ελληνική Λεξικογραφία με χρήση των Νέων Τεχνολογιών".
Κόστος συμμετοχής: 200,00 Ευρώ.

Πληροφορίες-δηλώσεις συμμετοχής:
στα τηλ. 2310-459101 & 2310-459106 (ώρες: 10:00 – 15:00) ως τις 15/07/2012.

Σημείωση: Η ολοκλήρωση της κράτησης της θέσης πραγματοποιείται με την αποστολή στο ΚΕΓ της αίτησης που ακολουθεί και του καταθετηρίου της Τράπεζας (για αποστολή με φαξ: 2310-459107, για αποστολή με e-mail: centre@komvos.edu.gr) με την ένδειξη: "Συμμετοχή στο Σεμινάριο Λεξικογραφίας".
 

cultural Pavements

Team BIG + FREAKS freearchitects, dUCKS scéno, Khephren Ingénierie, VPEAS, ALTO Ingénierie, Vincent Hedont, PBNL, Mryk & Moriceau, Ph.A wins the competition to design a new 12 000 m2 cultural center on the riverfront of Bordeaux, merging three cultural institutions into one single building.

The new Maison de l’Économie Créative et de la Culture en Aquitaine, MÉCA, located on the historical riverfront of Bordeaux will house three regional visual and performing arts agencies FRAC, the ECLA and the OARA in one single institution. The Regional Council of Bordeaux selected the winning team among proposals from SANAA, the Toulouse-based firm W-Architectures and Bordeaux-based FLINT.

BIG’s proposal arranges the new center for contemporary art, the performing arts institution and the center for literature and movies around a public space open towards the city of Bordeaux and the Garonne River. The building is conceived as a single loop of public space and cultural institutions as the pavement of the promenade rises to form the roof of the main lobbies, ascends vertically along the stage tower of OARA, bridges across the promenade with the sky lit galleries of the FRAC and returns vertically to the ground at the archives of the ECLA in order to reunite with the waterfront promenade.

“When a region or a city invests millions in a major new cultural institution – it often ends up benefiting only the informed few that already have an interest in the arts. Not only does the MÉCA spill its activities into the public realm and the urban room, but the public is also invited to walk around, through, above and below the new cultural gateway. By inviting the art into the city and the city into the arts, the MÉCA will provide opportunities for new hybrids of cultural and social life beyond the specific definitions of its constituent parts.” Bjarke Ingels, Founding Partner, BIG.

The urban room allows everyday life of Bordeaux to flow through its generous frame along the promenade, injecting the art into the city and the city life into the building. The multiple ramps and stairs of the building create an institution that is publicly accessible and welcoming on the inside as well as the outside. The urban room and the informal seating of the stairs will make the MÉCA a lively place and a natural extension of the life along the Quai de Paludate street and the new promenade. During festivals or other special occasions in the city, the outside of the MÉCA can be transformed into a stage for outdoor concerts, theatrical spectacles or art installations.

“The urban room is at once a frame for the artwork, a stage for the performances, a screening room for the media collections and most perhaps most importantly an open room for the urban life of Bordeaux to invade and engage with the arts.”, Andreas Klok Pedersen, Partner-in-Charge, BIG.

Tailored to accommodate the proportions of the performance spaces, the backstage requirements, the archives and the art galleries, the building is tailored to the needs and desires of its individual tenants while fused to form a single urban frame. The building and promenade is clad in the limestone which constitutes the majority of Bordeaux’s architecture. As if carved from the same material as the city itself – the stone is promenade and façade, stair and terrace, roof and ceiling all together.

“The three regional entities composing the program are idiomatic to the French public way of supporting and promoting culture all over the territory. Working on the MÉCA building in Bordeaux is a great occasion to cross views and balance between international references and local issues.” Guillaume Aubry, Cyril Gauthier & Yves Pasquet, Founding Partners, FREAKS freearchitects.

the Poetry of a Sea...a Deep Blue Sea

The Sea Around Us is a prize-winning 1951 bestseller by Rachel Carson. It reveals the science and poetry of the sea from its primeval beginnings to the latest scientific probings of its tantalizing mysteries. It is the second book Carson wrote, following the well-reviewed but poor-selling Under the Sea Wind (1941), and is the book that launched Carson into the public eye. Often described as "poetic", the book won both the 1952 National Book Award in nonfiction and a Burroughs Medal in nature writing.The book has been translated into twenty eight languages. The book remained on the bestseller list for 86 weeks.

Carson began writing the book—which she initially planned to call Return to the Sea—in 1948, just after hiring Marie Rodell as her literary agent.Carson began by writing a single chapter (what would be "The Birth of an Island") along with a detailed outline, which Rodell used to pitch the book to publishers. In researching for the book, Carson met with a number of oceanographers to discuss current research. Carson and Rodell had little initial success with magazines as venues for the islands chapter along with a second chapter titled "Another Beachhead". In April, 1949, with about a third of the chapters complete, Rodell began trying to find a publisher for the full book. By June, Carson had a contract with Oxford University Press that promised completion of the manuscript by March 1, 1950. Carson continued to write and research through 1949 and into 1950, despite unexpected health and financial difficulties. Part of the research involved a trip aboard a U.S. Fish and Wildlife Service's ship, Albatross III. After pushing back the completion deadline, Carson completed the manuscript in June 1950. By that time, several periodicals (The New Yorker, Science Digest, and The Yale Review) wanted to publish some of the chapters, as well.

Much of the book (nine of fourteen chapters) was serialized in The New Yorker, beginning on June 2, 1951, and the book was published on July 2 by Oxford University Press. The serialization created a very large popular response, and the book was the subject of the feature review in The New York Times Book Review the day before publication. One chapter ("The Birth of an Island") was published in The Yale Review; it won the George Westinghouse Science Writing prize from the American Association for the Advancement of Science.

The Tamil Tradition

The only Indian writings that incontestably predate the influence of classical Sanskrit are those in the Tamil language. Anthologies of secular lyrics on the themes of love and war, together with the grammatical-stylistic work Tolkappiyam (Old Composition), are thought to be very ancient. Later, between the 6th and 9th centuries, Tamil sectarian devotional poems were composed, often claimed as the first examples of the Indian bhakti tradition.

At some indeterminate date between the 2nd and 5th centuries, two long Tamil verse romances (sometimes called epics) were written: Cilappatikaram (The Jeweled Anklet) by Ilanko Atikal, which has been translated into English (1939 and 1965); and its sequel Manimekalai (The Girdle of Gems), a Buddhist work by Cattanar.

Το Ψάρι που ζήλεψε τον Κροκόδειλο

Πρόκειται για το πιο δημοφιλές ναυάγιο στον κόσμο και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Το SS Thistlegorm, ήταν ένα 128 μέτρων βρετανικό πλοίο μεταφοράς, το οποίο δέχθηκε επίθεση και βυθίστηκε το 1941, στο ταξίδι από τη Γλασκώβη στην Αλεξάνδρεια. Το πλοίο μετέφερε όπλα, μηχανές, πολεμικά οχήματα, ραδιόφωνα και λαστιχένιες μπότες. Όλα αυτά, βρίσκονται στο βυθό του ωκεανού, όπως και το ίδιο το πλοίο, με την μεγάλη τρύπα στο σημείο όπου το χτύπησε η γερμανική βόμβα.

Πολλοί δύτες, βουτούν γύρω και μέσα στο λασπώδες ναυάγιο με φακούς και κοιτούν τα σκουριασμένα πολυβόλα, ένα βαγόνι σιδηροδρομικής μεταφοράς εμπορευμάτων, τορπίλες και πολλά άλλα. Μπορεί επίσης να δείτε και μερικά ψάρια- κροκόδειλους, να κρύβονται στην άμμο γύρω από το ναυάγιο.

Βάθος: Έως 30 μέτρα.

Ορατότητα: Μέχρι 30 μέτρα.

Περιοχή: Περίπου 3 ώρες από το Sharm el Sheikh, στην χερσόνησο Sinai
 

mushroom Airports

Ninety-seven percent of Chinese airports will need to be rebuilt by 2020, according to a recent survey, causing huge implications for cost and land use issues, and the city of Beijing is currently planning the construction of a second airport. The designers of the Air@Port propose avoiding using precious land for new airports by constructing one that is positioned 450 meters in the air. The airport sits atop the bases of dozens of thin towers that mushroom out at the top with wide platforms that all connect to support the runways and airport facilities on top. Locating an airport city so high in the air has many immediate benefits. Being so high up will mean that there won’t be height restrictions on the buildings erected on the platform, which will allow for great stimulation and creativity in the resulting development. Also, because wind speed is higher 450 meters in the air than it is at sea level, the length of the runway can be effectively reduced, saving space.

Vertical air buses will transport visitors from the ground (or underground, if they are arriving via subway) up the stems of the tall structures. In addition to air transport facilities, this air city will also include a hotel and commercial, conference and office spaces; these areas are located in the towers beneath the airport. Passengers can stop anywhere on the air bus ride to access these other programs.

a Linkage Space

Performance Center Alexanderhoehe is to be located in Iserlohn, in Germany. The authors, B+U architectural firm placed the building north of the existing Parktheater and oriented it towards the inner city in order to emphasize and redefine its relationship to Alexander Heights. By orienting the building in such manner, it became possible to create a single access point for visitors to both Parktheater and the new Multifunctional Hall. In order to achieve that and avoid blocking the views from the existing Theater, a “linkage space“ was created: a generous multilevel foyer space that that allows for the actual hall to float above the ground and opens up views from the old Parktheater to the city towards the Northeast.

This linkage space between the existing Parktheater and the new multifunctional hall continues underneath the new Hall onto the plaza level. This linkage space is a combined lobby and main entrance to both the old and the new theater. There is a centrally located drop off zone for all visitors of the new Theatercenter from which the guest can proceed directly into the main lobby where they can purchase their tickets. From this point they can proceed over the Grand staircase to the different performance areas. An elevator connects the lobby space with all levels for barrier free access.

Γυάλινοι Κόσμοι

Ο ανελκυστήρας Bailong στο Εθνικό Δασικό Πάρκο Zhangjiajie ( http://english.zhangjiajie.gov.cn/?action/viewnews/itemid/1056 ), αποδεικνύει ότι οι ιδιαίτεροι ανελκυστήρες δεν είναι μόνο για τις πόλεις. Σε ένα επίτευγμα της μηχανικής, γυάλινα ασανσέρ «σκαρφαλώνουν» στα 330 περίπου μέτρα, σε έναν απόκρημνο βράχο, μεταφέροντας τους επιβάτες σε μια γραφική περιοχή με θέα την καταπράσινη κοιλάδα που βρίσκεται από κάτω. Σε δύο μόλις λεπτά, οι επισκέπτες μεταφέρονται σε ένα από τα ομορφότερα μέρη του πάρκου, με γραφικές λίμνες και τους διάσημους πυλώνες από ψαμμίτη.

Πληροφορίες: Το τοπίο στο Zhangjiajie είναι θεαματικό, είτε με ήλιο, είτε με βροχή, αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι ο ανελκυστήρας δε λειτουργεί σε ιδιαίτερα δυσοίωνες καιρικές συνθήκες. Εθνικό Δασικό Πάρκο Zhangjiajie, επαρχία Hunan.
Φωτογραφία: http://english.zhangjiajie.gov.cn

Παγωμένες Ακτινοβολίες

Η δομή του Σύμπαντος, φαίνεται να έχει λιγότερους κόμπους, από ό,τι ορισμένες θεωρίες προβλέπουν, λένε οι ερευνητές.

Ο απόηχος του Bing Bang, η λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, μικροκύματα που ταξιδεύουν στο Σύμπαν από τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του, περιέχει πολλές πληροφορίες για τη δομή του Σύμπαντος. Η ακτινοβολία αυτή αποτελεί την κυριότερη ένδειξη υπέρ της θεωρίας της μεγάλης έκρηξης και ανακαλύφθηκε τυχαία το 1964 από δύο ραδιο-αστρονόμους, τον Arno Penzias και τον Robert Wilson, οι οποίοι έλαβαν και το βραβείο Νόμπελ για αυτή τους την ανακάλυψη 14 χρόνια αργότερα. Πρόκειται για μία «παγωμένη» ακτινοβολία, με θερμοκρασία λίγο μικρότερη των 3 βαθμών Κέλβιν. Είναι τόσο ψυχρή, ακριβώς γιατί έχει παγώσει στα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια που έχουν περάσει από τη στιγμή που δημιουργήθηκε.

Από τη δεκαετία του 1960 και έως σήμερα, η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μελετάται όλο και με μεγαλύτερη ακρίβεια, με αποκορύφωμα το διαστημικό τηλεσκόπιο COBE και το μεταγενέστερό του WMAP. Δύο επιστήμονες μάλιστα που συμμετείχαν στο COBE ο George Smoot και ο John Mather βραβεύτηκαν επίσης με βραβείο Νόμπελ ενώ φήμες θέλουν και τις ανακαλύψεις από το WMAP να συνοδεύονται στο μέλλον από ακόμη ένα βραβείο. Τα πιο χρήσιμα συμπεράσματα βγαίνουν από τη μελέτη των πολύ μικρών μεταβολών στη θερμοκρασία της ακτινοβολίας, και όσο μεγαλύτερη η ακρίβεια των μετρήσεων, τόσο πιο λεπτομερής και η εικόνα που δημιουργείται για το Σύμπαν. Είναι φανερό πως πρόκειται για πολύ ενεργό πεδίο έρευνας, με ανοιχτά ερωτήματα στο πεδίο της κοσμολογίας, που έχουν να κάνουν με την ίδια τη φύση του σύμπαντος.

Τις στιγμές μετά τη μεγάλη έκρηξη, το Σύμπαν άρχισε να «κάθεται» στη δομή που παρατηρούμε σήμερα, η οποία σύμφωνα με υπάρχουσες θεωρίες περιέχει κόμπους και συγκεκριμένες υφές, όπως ένα ύφασμα. Το νεαρό Σύμπαν, ήταν ένα αφάνταστα πυκνό και θερμό μέρος, στο οποίο οι νόμοι της Φυσικής ήταν πολύ διαφορετικοί από αυτούς που γνωρίζουμε σήμερα. Οι μεταβολές στο πυκνό αυτό μέσο κλάσματα του δευτερολέπτου μετά την έκρηξη, σήμερα αποτυπώνονται στις μικρομεταβολές της θερμοκρασίας της ακτινοβολίας υποβάθρου. Σε μια διαδικασία που θυμίζει το να εξάγει κανείς συμπεράσματα για το πώς παρασκευάστηκε ένα δείπνο, από το να μελετάει την κατανομή θερμότητας στην κουζίνα, πολύ αργότερα από τη στιγμή που έκλεισαν τα ηλεκτρικά μάτια, έτσι και το WMAP προσπαθεί να αποτυπώσει ένα χάρτη του πρώιμου Σύμπαντος, στηριζόμενο στην εναπομένουσα «ζέστη» από την εποχή εκείνη. Από τα στοιχεία αυτά, προέκυψε η ιδέα του «πληθωρισμού», μια πολύ σύντομης περιόδου στην οποία το Σύμπαν μεγάλωσε εκθετικά, αλλά και εμπεδώθηκε η ιδέα της σκοτεινής ύλης, κάτι στο οποίο οι περισσότεροι αστροφυσικοί σήμερα συμφωνούν.

Παραμένει ανοιχτό όμως το ερώτημα του πώς απλώθηκε το ύφασμα του Σύμπαντος τις πρώτες στιγμές. Φαίνεται ότι καθώς το Σύμπαν πάγωνε, παρουσίασε ομοιότητες με το πάγωμα ενός υγρού. Ο Stephen Feeney του University College του Λονδίνου, το παρομοιάζει με τη δημιουργία ενός κρυστάλλου. «Αν παγώσεις ένα υγρό πολύ αργά, ένας κρύσταλλος θα αρχίσει να δημιουργείται, με το ίδιο ακριβώς μοτίβο να επαναλαμβάνεται παντού», υποστηρίζει. «Όταν όμως το υγρό παγώνει γρήγορα, δημιουργούνται ατέλειες στο μοτίβο. Κάποιες θεωρίες υποστηρίζουν πως αυτό δε διαφέρει για το ίδιο το Σύμπαν. Αν το υγρό παγώσει πολύ γρήγορα, το μοτίβο θα είναι ίδιο μόνο σε κοντινές, μικρές περιοχές, ενώ σε διαφορετικές περιοχές θα διαφέρει, δημιουργώντας ελαττώματα στον κρύσταλλο, όπως κόμπους και συγκεκριμένες υφές», προσθέτει.

Θεωρίες που ευελπιστούν να οδηγήσουν στην ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων, να λύσουν δηλαδή το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης φυσικής, προϋποθέτουν την ύπαρξη τέτοιων κόμπων στη δομή του Σύμπαντος. Η λάμψη την οποία λαμβάνουμε όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία που παίρνουμε από το WMAP δε φαίνεται να ευνοεί την ύπαρξη πολλών τέτοιων υφών στο Σύμπαν. Οι επιστήμονες αναμένουν και τα πιο λεπτομερή στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της ευρωπαϊκής υπηρεσίας διαστήματος που εκτοξεύτηκε το 2009 πριν καταλήξουν σε ασφαλές συμπέρασμα.
 

ΥπερΔέντρα...

Δεκαοχτώ τεχνητά «υπερδέντρα», τα οποία αποτελούν ουσιαστικά κατακόρυφους κήπους φιλοξενεί το πάρκο Gardens by the Bay στη Σιγκαπούρη.

Στις 29 Ιουνίου, όταν θα γίνουν τα εγκαίνια του πάρκου Gardens by the Bay στη Σιγκαπούρη, ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα του πάρκου θα είναι το «μηχανικό δάσος» από τα 18 τεχνητά «υπερδέντρα» που φιλοξενεί. Aλλωστε, με το καθένα από τα τεχνητά δέντρα να ξεπερνά σε ύψος 50 μέτρα, το «μηχανικό δάσος» θα ξεχωρίζει μέρα και νύχτα από τις υπόλοιπες κατασκευές που βρίσκονται μέσα στο πάρκο.

Τα μηχανικά δέντρα όμως δεν δημιουργήθηκαν για λόγους αισθητικής. Αντίθετα, κατασκευασμένα από ατσάλι και τσιμέντο, αποτελούν ουσιαστικά κατακόρυφους κήπους, αφού πάνω τους αναπτύσσονται διάφορα είδη φυτών, ξεκινώντας από τα βάση των δέντρων και φτάνοντας μέχρι την κορυφή τους. Τα φυτά αυτά, πολλά από τα οποία είναι τροπικά ανθοφόρα είδη και φτέρες, δημιουργούν ένα τοπικό οικοσύστημα που, χάρις στο σχήμα του, επιτρέπει σε κάθε δέντρο να συλλέγει το νερό της βροχής, μειώνοντας έτσι το πόσιμο νερό που θα καταναλώνει το πάρκο.

Πάλι χάρις στο σχήμα του, κάθε δέντρο θα λειτουργεί σαν αεραγωγός, αφού θα δημιουργεί ένα καθοδικό ρεύμα αέρα που, βγαίνοντας από τη βάση του δέντρου, θα διατηρεί χαμηλή τη θερμοκρασία σε μία αρκετά μεγάλη περίμετρο γύρω από αυτό. Και με τη σκιά που θα δημιουργεί η κατασκευή, θα προσφέρει στους επισκέπτες του πάρκου ένα καταφύγιο από τον έντονη ηλιοφάνεια στην ασιατική χώρα.

Επιπλέον, το μηχανικό δάσος θα παράγει ένα σημαντικό ποσοστό του ρεύματος που καταναλώνει το πάρκο. Γι' αυτό τον λόγο, σε κάθε δέντρο είναι ενσωματωμένα φωτοβολταϊκά συστήματα που, κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα μετατρέπουν το ηλιακό φως σε ηλεκτρική ενέργεια. Έτσι, ο φωτισμός του Gardens by the Bay, όπως και το σύστημα ανακύκλωσης νερού που αυτό χρησιμοποιεί, θα λειτουργούν χωρίς να προκαλούν την παραμικρή εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου.

Σύμφωνα με τους σχεδιαστές του πάρκου, τα τεχνητά δέντρα αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να συνυπάρξει αρμονικά με τη φύση. ʼλλωστε, στο Gardens by the Bay υπάρχουν επίσης δύο θερμοκήπια («βιοσυστήματα») τα οποία φιλοξενούν είδη τροπικών φυτών που δεν ενδημούν στη Σιγκαπούρη και γι' αυτό τον λόγο πρέπει να κλιματίζονται. Ωστόσο, τα συστήματα κλιματισμού έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιβαρύνουν το περιβάλλον - για παράδειγμα, θα ηλεκτροδοτούνται από μία γεννήτρια η οποία θα παράγει ρεύμα από την άχρηστη βιομάζα.
 

Κβαντικές Μνήμες

Δύο ανεξάρτητες ομάδες φυσικών δημιούργησαν κβαντικές μνήμες στερεής κατάστασης (solid state), οι οποίες είναι δυνατό να αποθηκεύουν δεδομένα που ξεπερνάνε κατά πολύ τα μέχρι πρότινος επιτεύγματα των λίγων χιλιοστών του δευτερολέπτου. Η μία συσκευή, αναπτυγμένη στο πανεπιστήμιου Simon Fraser του Καναδά και σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι βασισμένη σε κρύσταλλο ενός ισοτόπου σιλικόνης και μπορεί να αποθηκεύει δεδομένα μέχρι και για 3 λεπτά. Η άλλη μνήμη, την οποία ανέπτυξαν ερευνητές του Harvard, χρησιμοποιεί ισότοπα άνθρακα επεξεργασμένα με άζωτο, πρόκειται δηλαδή για καθαρά διαμάντια και έχει χρόνο αποθήκευσης δεδομένων 1,4 δευτερολέπτων. Αν και οι επιδόσεις της δεύτερης μνήμης δεν ακούγονται τόσο εντυπωσιακές όσο της πρώτης, το ενδιαφέρον είναι πως λειτουργεί σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ η μνήμη σιλικόνης πρέπει να ψυχθεί στους -271 βαθμούς Κελσίου, σχεδόν ως στο απόλυτο μηδέν, για να διατηρήσει τις ιδιότητές της.

Τα νέα αυτά δεδομένα είναι εξαιρετικά χρήσιμα για την πρόοδο των κβαντικών υπολογιστών, οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις αρχές της κβαντικής μηχανικής προκειμένου να κάνουν υπολογισμούς πολύ ταχύτερα από τους σημερινούς υπολογιστές. Όπως οι σύγχρονοι υπολογιστές εκτελούν υπολογισμούς και αποθηκεύουν δεδομένα χρησιμοποιώντας τα ψηφιακά bits, έτσι ο μελλοντικός κβαντικός υπολογιστής θα βασίζεται στα λεγόμενα qubits, τις κβαντικές μονάδες πληροφορίες που αποθηκεύονται σε κβαντικές μνήμες. Ο βασικός λόγος για τον οποίο είναι δύσκολο να εγγραφεί και να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μια πληροφορία σε ένα qubit, είναι η αλληλεπίδραση του με το εξωτερικό περιβάλλον. Αυτό είναι ένα γνωστό πρόβλημα της κβαντικής μηχανικής, κατά το οποίο εάν ο παρατηρητής παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια το πείραμα, επηρεάζει και το τελικό αποτέλεσμά του. Με πιο επιστημονικούς όρους, αυτό περιγράφεται ως η κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης, ή αλλιώς η «αποσυνοχή» του συστήματος. Οι επιστήμονες ψάχνουν λοιπόν τρόπους, για να διατηρούν για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται προστατευμένες της κβαντικές μνήμες, όμως αργά η γρήγορα θα πρέπει να αλληλεπιδράσουν με το εξωτερικό τους περιβάλλον για να ανταλλάξουν πληροφορίες, κάτι που οδηγεί στην αποσυνοχή τους. Μία λύση είναι να επεξεργάζονται γρήγορα την αρχική πληροφορία σε ένα προσβάσιμο qubit, πριν τη μεταφέρουν σε ένα πιο απομονωμένο μακριά από εξωτερικές επιδράσεις.

Αν και μέχρι τώρα είχαν κατασκευαστεί κβαντικές μνήμες με ιόντα παγιδευμένα σε κενό οι οποίες μπορούσαν να αποθηκεύουν δεδομένα σε qubits για πολλά λεπτά, οι φυσικοί πιστεύουν πως οποιαδήποτε πρακτική συσκευή κβαντικού υπολογισμού πρέπει να βασίζεται σε μνήμες στερεής κατάστασης, ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά. Ο ελάχιστος απαραίτητος χρόνος για τον οποίο μια μνήμη θα πρέπει να μπορεί να αποθηκεύει δεδομένα ώστε να υπάρχει περιθώριο επεξεργασίας και αντιγραφής τους, ορίζεται περίπου στο ένα δευτερόλεπτο. Έτσι, οι ανακαλύψεις αυτές αναμένεται να δώσουν μεγάλη ώθηση στην έρευνα για την ανάπτυξη του πρώτου ολοκληρωμένου κβαντικού υπολογιστή.

Γράμματα στον αδελφό του Θεόδωρο...

http://www.vangoghmuseum.nl/vgm/index.jsp?lang=nl


Συγγραφέας: Βίνσεντ Βαν Γκογκ (Vincent Van Gogh)

Μετάφραση: Σπύρος Σκιαδαρέσης

Εκδόσεις: Γκοβόστης, 1990 Σελίδες:295

.....Σαν εκείνους τους ολόλαμπρους κόκκινους, κίτρινους ήλιους που τόσο συχνά βλέπουμε στο απέραντο έργο του, έτσι κι η Μεγαλοφυΐα του Βικέντιου Βαν Γκογκ προβάλλει μέσ απ’ τα "Γράμματα", ωραία, αδρή και άτρωτη. Εδώ υπάρχει μονάχα ο Καλλιτέχνης που, απ τα πρώτα του βήματα, ξέρει τι θέλει, ξέρει τι ζητάει και προπάντων πώς να το πετύχει. Με μιαν αδάμαστη θέληση, με μια επιμονή χαλύβδινη, με μια διορατικότητα που μονάχα οι "από Θεού" διαθέτουν, ανεβαίνει το δύσκολο δρόμο του, σίγουρος για τη δουλειά του, βέβαιος για τη δόξα και την αθανασία. Κρατώντας για τον εαυτό του το ραβδί του αναχωρητή και το ξερό ψωμί και τα ξυλοπάπουτσα του χωριάτη, χαρίζει τους θησαυρούς της ψυχής και της τέχνης του σ όσους μπορούν να το καταλάβουν και να νιώσουν τον ανασασμό των δέντρων και τη θλίψη της φτωχικής καλύβας. Και δω, στα "Γράμματά" του, μια καλλιτεχνική ψυχή δείχνει όλο το θεϊκό μεγαλείο της.....

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Βιογραφικό σημείωμα: Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ γεννήθηκε στο ολλανδικό χωριό Ζούντερτ (Zundert) και ήταν ο πρωτότοκος από τα συνολικά οκτώ παιδιά της οικογένειάς του, γιος του πάστορα Θεόδωρου Βαν Γκογκ. Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.

Σε ηλικία 16 ετών και αφού είχε ήδη καταπιαστεί χωρίς επιτυχία με αρκετά επαγγέλματα, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο έργων τέχνης, στην εταιρεία Goupilator & Company, όπου τον επόμενο χρόνο προσελήφθη και ο αδελφός του Τεό Βαν Γκογκ (Theo van Gogh). Το 1873, η εταιρεία τον μεταθέτει στο Λονδίνο και αργότερα στο Παρίσι. Την περίοδο αυτή, εντείνεται το ενδιαφέρον του για τη θρησκεία, επηρεασμένος εμφανώς και από την ιδιότητα του πατέρα του. Αφού απολύεται από την εργασία του το 1876, επιστρέφει στο Άμστερνταμ για να σπουδάσει θεολογία. Οι σπουδές του διαρκούν για περίπου ένα έτος και το 1878 του ανατίθεται μία θέση ιεροκήρυκα στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην υποβαθμισμένη περιοχή Μπορινάζ, όπου λειτουργεί ορυχείο. Ο Βαν Γκογκ κηρύττει για περίπου έξι μήνες επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ένδεια των ανθρώπων της περιοχής. Αυτή είναι και η περίοδος κατά την οποία ξεκινά να σχεδιάζει μικρά έργα και πιθανόν αποφασίζει να ασχοληθεί με την τέχνη.

Το 1880, σε ηλικία 27 ετών, ξεκινά να παρακολουθεί τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής, ωστόσο σύντομα έρχεται σε ρήξη με τον δάσκαλό του, Αντόν Μωβ (Anton Mauve), γύρω από καλλιτεχνικά ζητήματα. Τα επόμενα χρόνια δημιουργεί έργα κυρίως επηρεασμένα από τη ζωγραφική του Ζαν Φρανσουά Μιλλέ (Jean-François Millet), με θέμα ανθρώπους του μόχθου, ενώ ταξιδεύει στην ολλανδική επαρχία ζωγραφίζοντας θέματα που εμπνέεται από αυτή. Το χειμώνα του 1885, παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία της Αντβέρπης, τα οποία όμως διακόπτονται πολύ σύντομα αφού αποβάλλεται από τον καθηγητή της ακαδημίας Ευγένιο Σιμπέρ (Eugene Siberdt). Παρά το γεγονός αυτό, ο Βαν Γκογκ προλαβαίνει να έρθει σε επαφή με την ιαπωνική τέχνη από την οποία και δανείζεται στοιχεία ή πολλές φορές μιμείται την τεχνοτροπία της. Αρκετές από τις προσωπογραφίες του, περιλαμβάνουν για φόντο κάποιο έργο ιαπωνικής τέχνης.

Την άνοιξη του 1886 επισκέπτεται το Παρίσι όπου ζει με τον αδελφό του — επιτυχημένο πλέον έμπορο τέχνης — στην περιοχή της Μονμάρτης, κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Κατά την παραμονή του, έρχεται σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές Έντγκαρ Ντεγκά, Καμίλ Πισάρο, Πωλ Γκωγκέν και Τουλούζ Λωτρέκ. Επηρεάζεται σημαντικά από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Χρησιμοποιεί συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν, με άλλα λόγια μπορεί κανείς να πει ο Βαν Γκογκ πατά με το ένα πόδι στον ιμπρεσιονισμό και με τα άλλο στον εξπρεσιονισμό.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1888, ο Βαν Γκογκ εγκαταλείπει το Παρίσι και επισκέπτεται τη νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα Έναστρη νύχτα και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που λέγεται ότι κατάφερε να πουλήσει, αν και η αλήθεια είναι άλλη, αφού ο αδελφός του βλέποντας τον διακαή πόθο του αδελφού του να πουλήσει έργα, φαίνεται να του είπε ψέματα πως το έργο πουλήθηκε. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυο τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο Βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής.

Το 1889 εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο του μοναστηριού του Αγίου Παύλου στον Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα περίπου χρόνο πάσχοντας από κατάθλιψη. Κατά την παραμονή του εκεί, συνεχίζει να ζωγραφίζει. Τον Μάιο του 1890 εγκαταλείπει την ψυχιατρική κλινική και ζει για ένα διάστημα σε μία περιοχή κοντά στο Παρίσι, όπου παρακολουθείται από τον γιατρό Πωλ Γκασέ, στον οποίο είχε συστήσει τον Βαν Γκογκ ο ζωγράφος Καμίλ Πισάρο. Στο διάστημα που παρακολουθείται ιατρικά, ο βαν Γκογκ παράγει ένα μόνο έργο, που αποτελεί προσωπογραφία του Γκασέ.

Τον Ιούλιο του 1890, ο Βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις 27 Ιουλίου ενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα. Πιθανόν το τελευταίο έργο αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη είναι ο πίνακας Σταροχώραφο με κοράκια ένα έργο που κυριαρχεί το κίτρινο του θέρους που σε συνδυασμό με το έντονο μπλε του ουρανού δημιουργούν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα.

Μετά το θάνατο του Βαν Γκογκ, η φήμη του εξαπλώθηκε ραγδαία, με αποκορύφωμα μεγάλες εκθέσεις έργων του που πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι (1901), το Άμστερνταμ (1905), την Κολονία (1912), τη Νέα Υόρκη (1913) και το Βερολίνο (1914).

Συνολικά δημιούργησε σε διάστημα περίπου δέκα ετών περισσότερα από 800 πίνακες και 1000 μικρότερα σχέδια. Σώζεται ακόμα εκτενής αλληλογραφία του με τον αδελφό του, που περιλαμβάνει περισσότερα από 700 γράμματα. Έξι μήνες μετα το θάνατό του πέθανε και ο αδελφός του.

(πηγές: Βικιπαίδεια, “Βαν Γκογκ” Μελίσα ΜακΚουίλαν, εκδόσεις Υποδομή, Αθήνα 1994)
 

Incredible Beauty

The harsh sun, waterless dunes and spectacular, stark forms created by mountains of sand swirling in the wind are seen as inspirations of incredible beauty by architects Francisco J. del Corral del Campos and Carmen M. Barrós Velásquez, both of Granada, Spain. The two celebrate this landscape and respond to its demands in their new skyscraper design for a greenhouse tower in the Oman desert.

The architects literally cast their idea for the “Oasis” tower into the wind to help define its shape. By examining the effect of the site’s southeast wind on a tower, they designed the building to respond to the wind’s movement, its sweeping flow, by softly curving its form as it arches into the sky.

Solar energy and biogas generation from organic waste material will power the tower’s energy needs, and water from the ocean will be transported and desalinated to provide the drinking water and irrigation supply. Additionally, gray water is reused to cool the building and the surrounding environment through a spray process that creates a cooling vapor around the building.

The tower, which is easily replicated as a model that can be placed all over desert areas, will house about 500 people, who will mainly work to raise the agricultural products grown inside. In addition to housing and greenhouse space for growing, the complex will have a market and packaging, processing and storage facilities for the crops, a manmade lake for recreation and a fish farm, additional leisure space, and offices.

Whether it’s midnight at the Oasis or noon in the blistering sun, this tower’s residents will stay cool, productive and secure in this innovative commercial and residential endeavor.

the Aura of an Unusual Sculpture

A new performing arts center, designed by the Paris-based architecture firm Manuelle Gautrand Architecture, aims to become the new architectural icon for the city of Ashkelon. According to Gautrand, the aim was to create a festive and lively place. A large open space was positioned at the top of the building. It will facilitate exhibitions and temporary installations. This informal space will also offer dazzling views of the sea and the surrounding area, revealing the overall design concept- integration with the city.

The exterior of the structure resembles a collection of boxes, covered with perforated metallic sheeting that will lend the building the aura of an unusual sculpture. Gautrand chose to build the classrooms and workshops on top of each other, and imbue the spaces with a feeling of volume that is visible from the outside.

Ashkelon’s future arts center is the latest in a long line of public and private projects currently being planned in the country by foreign architects, among them the new Bezalel Academy of Arts and Design’s campus in Jerusalem, a residential tower on Rothschild Boulevard in Tel Aviv and the Safra Center for Brain Sciences building at the Hebrew University of Jerusalem’s Givat Ram campus.

Historic Wine

The building which will house the future Bordeaux Centre of Wine Culture and Tourism is a giant whirlpool, a decanter shaped by the undulating movement of wine being poured into a glass. Designed in the cooperation between the French architectural firm X-TU Architects and the British Casson Mann, the Cultural Center aims to be a major institution dedicated to the culture and diversity of wine.

Located on the banks of the Garonne river, in the wake of the historic wine trade, the 47 meters high building occupies 10.000 square meters plot. Nearly 4.000 square feet of permanent and temporary exhibition spaces also contain tasting „poly-sensory“ rooms facing the river and overlooking the town and the vineyard. With its wooden structure, the building seeks to honor the sensory experience and flexibility of wine.

“Bordeaux… for millennia a port town benefiting from cultural exchange, trade and the perpetual outreach towards distant civilisations and cultures. Through the Centre Culturel et Touristique du Vin project we celebrate the past while looking towards the future. The city of Bordeaux cements its place as the natural gateway to the global civilisation of wine” said Prince Robert of Luxembourg, President and CEO of the family firm and great grandson of its founder, Mr Clarence Dillon.

garbage Crisis

World's city dwellers 'face garbage crisis'

WASHINGTON — The world's city dwellers are fast producing more and more trash in a "looming crisis" that will pose huge financial and environmental burdens, the World Bank is warning.

Urban specialists said the growing pile of trash from urban dwellers is as daunting as global warming and the costs will be especially high in poor countries, mainly in Africa.

In a report on "a relatively silent problem that is growing daily," released on Wednesday, the World Bank estimated city dwellers will generate a waste pile of 2.2 billion tonnes a year by 2025, up 70 percent from today's level of 1.3 billion tonnes.

In the meantime, the cost of solid waste management is projected to soar to $375 billion a year, from the current $205 billion.

Billing the report, "What a Waste: A Global Review of Solid Waste Management" as the first worldwide comprehensive look at trash, the World Bank warned the data points to crisis ahead, as living standards rise and urban populations soar.

"The challenges surrounding municipal solid waste are going to be enormous, on a scale of, if not greater than, the challenges we are currently experiencing with climate change," said Dan Hoornweg, a senior urban specialist at the development lender and co-author of the report.

"This report should be seen as a giant wake-up call to policy makers everywhere," he said.

China, which eclipsed the United States as the world's largest waste maker in 2004, generates 70 percent of the trash in the East Asia-Pacific region.

China, other parts of East Asia, and parts of Eastern Europe and the Middle East have the fastest-growing production of municipal solid waste.

The World Bank economists called for better waste management and recycling to combat greenhouse gas emissions, saying the old concept of "throwing away" trash no longer works.

"In solid waste management there is no 'away,'" the authors said.

"When 'throwing away' waste, system complexities and the integrated nature of materials and pollution are quickly apparent."

The report's authors recommended a waste management plan that includes input from all of a city's stakeholders, including citizen groups and the poor and disadvantaged.

The report also pointed to recycling and other measures to reduce greenhouse gas emissions that come from inefficient solid waste management practices.

"Improving solid waste management, especially in the rapidly growing cities of low-income countries, is becoming a more and more urgent issue," said Rachel Kyte, vice president, Sustainable Development at the World Bank.

"The findings of this report are sobering," she said.

"But they also offer hope that once the extent of this issue is recognized, local and national leaders, as well as the international community, will mobilize to put in place programs to reduce, reuse, recycle, or recover as much waste as possible before burning it -- and recovering the energy -- or otherwise disposing of it."
 

to Contribute to Science

Science only knows one commandment: contribute to science. This line, spoken by the title character in Bertolt Brecht's The Life of Galileo, inspired the title of this collection of science writing by 59 diverse authors. Most of the pieces collected by editor Edmund Blair Bolles are excerpted from texts by working scientists or natural philosophers, including George Smoot of NASA's Cosmic Background Explorer to Lucretius. Marie Curie's joy on seeing the lovely, glowing bottles of impure radium in her workroom at night is just one of the vivid images to be extracted from this volume, though with far less effort than the radium cost the Curies...

Marie Curie reminisces about her and her husband's efforts to isolate the element radium. Herodotus observes the Nile Valley and concludes that it was once under water. Carl Sagan argues against assertions that aliens regularly visit Earth. These are among the literary gems...

Edmund Blair Bolles includes in GALILEO'S COMMANDMENT. Bolles has scoured the literature of science to build a treasury that is accessible and riveting, appealing to readers unfamiliar with science yet erudite enough for the scientifically initiated reader to enjoy. The authors include scientists well-known for their writing - including Stephen Jay Gould, Richard Feynman and Charles Darwin - and scientists such as Kepler, James Clerk Maxwell, Alfred Wallace, and of course Galileo himself. The writings here span time and the scientific disciplines (the earliest pieces dates to c.444 BC) and the result is a fascinating collection , ideal for browsing or for reading cover to cover...